Onze serie interviews met de leiders van Extreme, ter ere van ons 25-jarig jubileum, brengt ons deze keer naar Moskou. Daar praten we met Kirill Zhukov, Technical Director voor de Noord- en Oost-Europa, over het managen van een team van sterke persoonlijkheden, zijn favoriete Extreme-momenten en ... leren we hoe je een Boeing 747 bestuurt!
Kirill, wat is je eerste herinnering aan Extreme Networks als merk?
Voordat ik bij Extreme kwam, werkte ik bij een systeemintegrator hier in Rusland. Geen groot bedrijf, dat zich voornamelijk bezighoudt met de technologieën van Cisco. Rond die tijd kwam Extreme Networks als leverancier op mijn radar. Ik wist dat ze de snelste switches ter wereld maakten en dat ze een paarse huisstijl hadden. En... dat was het eigenlijk wel. Ik had nog nooit iemand van het bedrijf ontmoet en ook nog nooit de kans gehad om hun oplossingen daadwerkelijk te proberen.
Oh, en ik wist dat ze een nogal raar logo hadden – en dan bedoel ik dat oude logo met de paarse ovalen. Pas toen ik eenmaal bij Extreme werkte, kwam ik erachter dat deze ovalen eigenlijk snowboards voorstellen. Dat was niet eerder in me opgekomen. Misschien omdat ik meer een skiër ben? 😏
Hoe kwam je dan bij Extreme terecht?
Op een dag zei het hoofd van onze salesafdeling dat een paar mensen van Extreme op bezoek kwamen om hun oplossing te presenteren. Daarop zei ik: "Zeker, waarom niet." Ik had toen de leiding over de presales, de technische afdeling en het team van netwerkarchitecten. Natuurlijk was ik dus geïnteresseerd in wat ze te zeggen hadden. Maar, terug naar de meeting. Deze twee mannen begonnen een routinematige productverhaal af te steken, inclusief PowerPoint en een corporate presentatie. Zonder introductie en niets over de toegevoegde waarde die Extreme bracht. Voor de duidelijkheid, dit was in 2013, dus sindsdien zijn er vast dingen veranderd. 😉
Hoe dan ook, ik zei tegen deze jongens: "Kom op nou, stop, doe die laptops dicht en doe eens alsof ik een klant ben. Vertel mij nou eens waarom ik Extreme zou moeten overwegen?" Ze waren een beetje verrast, maar begonnen me toen alles uit te leggen. We hebben aardig wat punten gevonden waar we voor elkaar van waarde konden zijn. Al na een paar dagen belde een van onze gasten en hij zei dat er een vacature was en vroeg of ik interesse had. Voordat ik het wist, was ik onderdeel van het team van Extreme Moskou.
Wat je hoorde op die bijeenkomst, moet je hebben aangesproken ...
Dat zou je zeker kunnen zeggen! En nog interessanter: ik was in die tijd volledig gek van Cisco. Ik kende Cisco door en door en heb zelfs een CCIE-certificering behaald. Ik raakte er zo mee vervlochten, dat alles wat niet strookte met de filosofie van Cisco mij hinderlijk vreemd in de oren klonk. Maar toen ik voor het eerst de CLI (Command Line Interface) van Extreme onder ogen kreeg, was ik eigenlijk positief verrast. Want hoewel de logica ervan heel anders leek dan bij Cisco, was het me allemaal heel duidelijk.
Na die meeting verdiepte ik me in wat Extreme eigenlijk was, nam ik hun oplossingen onder de loep en probeerde de bedrijfsvisie helemaal te begrijpen. En ik kan je zeggen: dat vond ik heel gaaf. Het is lastig te verwoorden, omdat het over een organisatie gaat, maar het was een goed voorgevoel.
Je hebt je opgewerkt van Systems Engineer naar Technisch Directeur, eerst in Centraal- en Oost-Europa en nu in Noord- en Oost-Europa. Tijdens je reis heb je leiding gegeven aan veel mensen uit verschillende landen, culturen en expertises. Hoe regel je dat?
Momenteel bestaat mijn team uit vijftien systeemingenieurs en senior systeemingenieurs. Die zitten in veel landen, voornamelijk in Oost- en Noord-Europa, maar ook in de Benelux en Israël. En daar zitten zeker verschillen tussen. Op het meest basale niveau gaat dat om simpele dingen als vakanties die verschillend vallen. Mensen in Israël werken bijvoorbeeld niet op vrijdag, maar op zondag. Mijn team zit vol kleurrijke types en sterke persoonlijkheden. Ik kan wel zeggen dat ze allemaal verschillend zijn, maar wat hen bindt, is hun uitzonderlijke professionaliteit, oprechte passie voor wat ze doen en een grote zorg voor de klanten waarmee ze werken. Dat is het enige dat telt.
En als ik mensen aanneem, probeer ik de kandidaten door mijn interne filter te bekijken. En dat werkt. Niemand weet hoe, maar het werkt - noem het onderbuikgevoel 😉 Ik probeer voorbij hun professionele vaardigheden en technische kennis te kijken. In plaats daarvan bedenk ik of de persoon bij het team zal passen. Zowel qua passie voor het werk en de klanten, en hoe behulpzaam hij of zij kan zijn voor teamgenoten. En ik zeg altijd dat het beter is om wat tijd te nemen voor een goede match, dan iemand zo snel mogelijk aannemen en vervolgens te proberen iemands persoonlijkheid en houding te veranderen. Meestal werkt dat niet.
Wat is je meest memorabele moment bij Extreme?
Daarvan heb ik er genoeg. Zoals bijvoorbeeld Extreme Moscow Forum – het eerste grote evenement dat we in 2014 in Rusland organiseerden. Veel mensen, partners, klanten, een grote locatie, professionele opzet. Serious business dus. En ik was super zenuwachtig, omdat ik als keynote speaker voor zo'n overweldigend publiek mocht presenteren. Ik was al weken aan mijn presentatie aan het schaven, veranderde de slides elke dag. Daarbij twijfelde ik of een bepaalde foto misschien nog een paar pixels omhoog moest, dat soort dingen. Ik ben absoluut een perfectionist.
Maar toen ik het podium opstapte, had ik eigenlijk een soort blackout. Ik wist plotseling niet meer wat ik wilde zeggen, dus vertelde ik iedereen maar hoe opgewonden en nerveus ik was. Nadat ik een warm ontvangst kreeg, denk ik dat het verder wel vrij soepel verliep. Ik heb veel andere leuke herinneringen aan ontmoetingen met klanten, partners en collega's, maar dit moment zal me voor altijd bijblijven... 😅
Wat is een leuk feitje over jou dat maar weinig mensen weten?
Nou, ik weet niet zeker of het echt leuk is, maar ik ben over het algemeen super leergierig en die hang naar kennis neemt soms behoorlijk vreemde vormen aan. Toen ik bijvoorbeeld begon met zakenreizen, kreeg ik plotseling de drang om te begrijpen hoe de hele luchtvaartindustrie werkt. Dus hoe de vliegtuigen en luchtverkeersleiding werken, hoe ze allemaal navigeren, enzovoort. Ik heb zelfs een paar behoorlijk dikke vlieghandleidingen bestudeerd voor de vliegtuigen van Airbus en de Boeing 747. Ik heb ze net gelezen en begreep er eigenlijk nog best veel van.
Ik maakte ongeveer hetzelfde mee, toen mijn kinderen naar de school voor jazz en musical gingen. Ik was gefrustreerd dat ik helemaal niks begreep van muziek, dus leerde ik autodidactisch piano spelen. Nu begrijp ik de theorie achter muziek beter, maar ik weet natuurlijk lang niet alles. Het punt is, dat als ik eenmaal begrijp hoe dingen werken, ik iets anders moet vinden om me op te richten. Op dit moment is mijn huidige passie sporten binnen de triatlon, zoals zwemmen en hardlopen. Ik doe nog geen volledige triatlons zoals mijn vrouw, want daarvoor moet ik eerst nog het fietsgedeelte uitzoeken.
Maar de hoofdoorzaak van dit alles, is dat als ik niet begrijp hoe iets werkt, ik altijd de neiging heb om dieper te graven.
Hoe zou je Extreme in drie woorden omschrijven?
De paarse kracht!
25 jaar jong en we blijven groeien - sluit je aan bij Kirill en de rest van het team!
Bezoek onze carrièrepagina en ontdek de mogelijkheden op het gebied van verkoop en systeemtechniek, evenals de vele andere rollen waarin je kunt groeien en Extreme kunt helpen om moeiteloos netwerkervaringen voor ondernemingen over de hele wereld te realiseren.